In 1949 ontstond bij enkele zakenlieden en kooplui het idee om gezamenlijk een vereniging op te richten met het doel om de middenstand in De Westereen meer naar buiten te laten treden. Zeer strijdvaardig organiseerde dat bestuur in 1952 een tentoonstelling onder de naam Tonido. Dat was vlak na de oorlog heel bijzonder. Andere verenigingen of dorpen durfden zoiets niet te organiseren.
In een grote hal werd het spektakel met een daarbij behorende kermis door de toenmalige burgemeester geopend. Hij had lovende woorden voor de inzet van de organisatie. Zwaagwesteinde, was volgens hem een plaats met een bijzonder karakter en een geheel eigen structuur. Woorden die nu nog gelden. Na enkele keren zo´n beurs te hebben georganiseerd ontbrak de eenheid in de vereniging. In 1963 werd deze ontbonden.
In 1973 vonden enkele middenstanders dat een dorp als De Westereen toch niet zonder een organisatie kon. Hun voorstel leidde tot het oprichten van de M.V.Z., de Middenstands Vereniging Zwaagwesteinde. De belangrijkste jaarlijkse activiteit was het organiseren van een prachtige Sinterklaasintocht met een verkoopactie.
In 1984 werd het roer dor het toenmalig bestuur volledig omgegooid. De M.V.Z. ging verder onder een andere vlag: De Westereender Keaplju, met de slogan De Westereender Keaplju hawwe messkerpe prizen. Er werden veel activiteiten georganiseerd om De Westereen, hun middenstanders en overige bedrijven te promoten.
Al in 1985 werd de eerste zaken- en promotie beurs georganiseerd onder de oude naam van Tonido. Schitterende beursen, die duizenden bezoekers trokken van heinde en verre. Weer waren De Westereen Keaplju een voorbeeld voor de omliggende dorpen. Het werd een dorp met een centrumfunctie, waar de consument graag zijn boodschappen doet.
Het is al jaren bekend dat de handel in het bloed van De Westereender zit. Naar het schijnt is het een erfenis van de Jood Salomon Levy, die zich hier in 1789 na veel omzwervingen vestigde.
Om de historie van de Keaplju, die door de jaren heen stad en land afreisden om hun klanten van ‘negoasje’ te voorzien en voor zich en hun gezin een schamele boterham te verdienen, werd in 1987 uit respect voor hen een bronzen beeldje onthuld. Zo houdt het dorp de historie in het leven.
Nog steeds zijn de woorden, die bij de opening van de Tonido in 1952 door de toenmalige burgemeester werden gesproken, van toepassing.
